• بهرام اول در زمان شاهی پدرش، شاپور اول ساسانی، تا سال 262 میلادی، حکوت گیلان و سرزمینهای کرانه دریای خزر را بر عهده داشت و عنوانش گیلانشاه بود. پس از سال 262 نیز شاه کرمان بود.
پس از مرگ هرمزد اول، بهرام اول و برادرش نرسی برسر رسیدن به حکومت به منازعه برخاستند. شاید این کرتیر بود که با نظر مساعد خود نسبت به بهرام اول، اسباب رسیدن او را به قدرت فراهم آورد و به همین دلیل کرتیر در زمان بهرام اول به مقامی بس بزرگ یعنی موبدان موبد دست یافت، و در همین راستا بود که مانی و پیروانش در این زمان نابود گشتند.

• گویند بهرام اول با حیله مانی و پیروانش را به نزد خود خواند، تا همه یارانش را بشناخت، آنگاه دستور داد تا او را کشتند و پوست از تنش جدا کردند، درون پوست را پر از کاه کردند و به یکی از دروازه‌های جندیشاپور بیاویختند، بهرام 12 هزار نفر از پیروان مانی را بکشت.

• در روزگار او « زنوبیا شاهبانوی تَدمُر زن اذینه » از ایران یاری خواست. بهرام سیاست غلطی در پیش گرفت. بدین صورت که سپاه اندکی روانه کرد و در نتیجه هم تدمر بدست رومیان افتاد و هم ارلین.
امپراتور روم از مداخلهٔ ایران رنجید و بقصد کینه‌جوئی، مردم آلان را بر آن داشت که از طرف قفقاز به ایران تاختند. ولی ارلین پس از ورود به بیزانس (۲۷۴ م.) درگذشت و اندکی بعد نیز بهرام درگذشت.
سرانجام بهرام در سال 276 میلادی درگذشت مدت حکومت او 3 سال از سال 274 تا سال 276 میلادی بود .